مسابقه کبوترها چیست؟
عموم مردم که هیچ گاه چیزی درباره مسابقه کبوترها نشنیده اند، فقط میتوانند تصویری از این مسابقه را در ذهن داشته باشند. چند بار ازهر یک از طرفداران این سوال پرسیده شده است؟ من تصمیم گرفتم مطلب اول را برای پوشش دادن این موضوع برای کسانی که اینوبسایت را میخوانند و از طرفداران کبوترهای مسابقه نیستند اختصاص دهم. مسابقه کبوترها خیلی شبیه به مسابقات ورزشی دیگری استکه با یک حیوان انجام میشوند. ما در برابر دیگر کبوترهای مسابقه رقابت میکنیم و سریعترین کبوتر برنده میشود. برخلاف اسب یا سگهایی که در یک مسیر بسته مسابقه میدهند، کبوترها در مسیر سر تا سر یک کشور رقابت میکنند. یک کبوتر مسابقه ای که در شرایطخوب و سلامت بسیار عالی باشد میتواند چند روز از طلوع تا غروب آفتاب به رقابت بپردازد. پرندگان در مسابقاتی از 50 کیلومتر تا+1000 کیلومتر مسابقه میدهند. کبوترهای مسابقه کبوترهای جَلد هستند. کبوترهای جَلد توانایی پیدا کردن راه خود را به خانه خود ازفاصله بیش از صدها مایل دارند، حتی اگر از مکانی رها شوند که هرگز قبلا آنجا نبوده اند.
اما چگونه این کار را میکنند؟
کبوتر ها حس های فراوانی بیشتر و فراتر از آنچه که انسان یا حیوانات دیگر دارند، دارا می باشند. اول اینکه میتوانند قطب هایمغناطیسی زمین و میدان مغناطیسی زمین را حس کنند. دید چشم آنها آنقدر تیز است که ستارگان را در وسط روز میبینند. آنها نورقطبی را میبینند. شنوایی آنها بسیار حساس است و میتوانند فرکانس های بسیار پایین را بشنوند. حس بویایی آنها بسیار تیز است.وچگونه از این حس ها برای بازگشت به خانه استفاده میکنند؟ بهترین دانشمندان کره زمین هنوز نمیدانند که این حس ها چگونه کارمیکنند. از طریق اصلاح نژاد، بشر توانسته است تکامل کبوترهای مسابقه را با تمام توانایی های خوبی که دارند تسهیل کند، اما چگونگی آن هنوز برای همه ما راز است؟
کبوترها چگونه رقابت میکنند؟
کبوترهای مسابقه را پس از تولد در پای آنها یک حلقه فلزی با عدد منحصر قرار میدهند . که پس از چند روز رشد این حلقه دیگر قابل جدا کردن نیست. این عدد برای هر پرنده منحصر به فرد است و برای رقابت در مسابقات جهت شناسایی مورد نیاز است. یک کبوتر جوان در نهایت آموزش میبیند تا شرطی شود که به خانه برگردد. تمرینات معمولا از 5 کیلومتر تا 200 کیلومتر فاصله را در بر میگیرند. در نهایت آنها در مسابقات 200 الی 1000+ کیلومتر رقابت خواهند کرد. هر یک از اعضای یک باشگاه دارای اندازه گیری های GPS برای محل کبوترخانه خود هستند. برای یک مسابقه هر یک از اعضا کبوتران خود را به کلوپ می آورد. کبوتران علامتگذاری میشوند و یا در حال حاضر با حلقه های الکترونیکی اسکن میشوند. به این مرحله "ساعت زنی" میگوییم. سپس پرندگان در جعبه هایی قرار میگیرند و سپس با مهر و موم قفل میشوند که این مهر برای جلوگیری از دستکاری قبل از رها سازی می باشد. سپس کبوتران به نقطه رهایی یا ایستگاه مسابقه منتقل میشوند. یک مختصات GPS در ایستگاه مسابقه گرفته میشود. کبوتران در یک زمان آزاد میشوند. مسابقه میتواند از 50 کبوتر تا چند هزار کبوتر داشته باشد. هنگامی که یک کبوتر به خانه میرسد، اگر حلقه الکترونیکی داشته باشد، وقتی که وارد محوطه لانه میشود از روی یک اسکنر عبور میکند که دستگاه روز ، ساعت، دقیقه و ثانیه آن را ثبت میکند. برای مربیانی که ازساعت های الکترونیکی استفاده نمیکنند، هنگام ورود کبوتر خود را میگیرند، علامت شمارنده را برداشته و برای داور مسابقه میفرستد. پس از مسابقه، مربیان با ساعت های خود به کلوب میروند. رایانه برای نشان دادن فاصله دقیق بین نقطه رهایی و مقصد استفاده میشود. هرکبوتر بسته به محل لانه خود فاصله کمی متفاوتی را پرواز کرده است. با استفاده از فاصلهای که کبوتر پرواز کرده است و زمان رسیدن، سرعت دقیق پرنده محاسبه میشود. سپس کبوتران با توجه به سرعت رتبه بندی میشوند. سرعت ها معمولا براساس کیلومتر در دقیقه گزارش میشوند و برای یک مسابقه سخت میتواند 1 کیلومتر در دقیقه تا 2 کیلومتر در دقیقه برای یک مسابقه سریع باشد. سپس جوایز همراه با گواهینامه شرکت در مسابقه به نفرات برتر مسابقه داده میشود.